Bu sabah damlalarla uyandım, yolum oldular, içlerinden geçtim çiçek açtılar...

 

 

 

 

Henüz...

 

Henüz büyümedim ben. Ne bir şehir sevdim daha ne de deniz. Görür müyüm sizin şehirlerinizi bilmem. Sizin sözlerinizi de bilmem. Bir anamı bilir bir onu dinlerim ben. Siz ne onun gibi konuşuyor, ne onun gibi bakıyorsunuz. Korkuyorum gülüşünüzden. Anamla bırakın beni. Onu tutarsam düşmem…(Y.K)

for all history anonymous was a woman...(V.W)

 

 

 

nazım hikmet

                                                                                                                

Demeter kızına kavuşunca.... 1 Mart

 

 

 

Diyar-ı Mevlâ

 

                     Üzülme! ayağına batan dikenler aradığın gülün habercisidir...(Mevlâna)

                    Kusursuzluk sonsuz değil midir?                                           

                                

                                          Gül olmak ya da gülün altındaki toprak olmak?

                                     
Geç gelip çabuk gitmek, gül bahçesindeki gülün adetidir..(Mevlana)

                                                     Ölürken güzel değil midir güller? 

 

Demeter'in gözyaşları

                                

 

                                       

 

 

  

  

değişmeyen yazgı, yokoluş, hiçlik...

döngünün çaresizliği...

  doğanın  büyülü hikayeleriyle varolmak...
 

 

 

zamanın renkleri...

tüm renklerini kuşanmıştı zamanın. korkarak fısıldadı : 'bana bak bak bana!..' ona doğru koşan insanlar kadar yabancı bir sesle ' tüm renklerinle kal benimle' dedi. 'daha yakın daha yalnız... (y.k)

GÜN OLUR

Gün olur, alır başımı giderim, 
Denizden yeni çıkmış ağların kokusunda. 
Şu ada senin, bu ada benim, 
Yelkovan kuşlarının peşi sıra. 

Dünyalar vardır, düşünemezsiniz; 
Çiçekler gürültüyle açar; 
Gürültüyle çıkar duman topraktan. 

Hele martılar, hele martılar, Her bir tüylerinde ayrı telaş!...

Gün olur, başıma kadar mavi; 
Gün olur başıma kadar güneş; 
Gün olur, deli gibi... 

Orhan Veli